Τετάρτη 30 Σεπτεμβρίου 2015

"Η ΠΤΩΣΗ ΤΟΥ ΦΥΛΛΟΥ ΠΟΥ ΤΟ ΕΛΕΓΑΝ ΦΡΕΝΤΥ"



Η άνοιξη είχε περάσει. Το ίδιο και το καλοκαίρι. Το φύλλο που το έλεγαν Φρέντυ είχε μεγαλώσει. Το κοτσάνι του είχε γίνει χοντρό και δυνατό και οι πέντε προεκτάσεις του σταθερές και μυτερές. Είχε εμφανιστεί για πρώτη φορά την άνοιξη, σαν ένας μικρός βλαστός σ’ ένα μεγάλο κλωνάρι στην κορυφή ενός πανύψηλου δέντρου...

Ο Φρέντυ περιβαλλόταν από εκατοντάδες άλλα φύλλα, ίδια σαν κι
αυτόν, ή τουλάχιστον, έτσι φαινόταν. Δεν άργησε όμως, ν
ανακαλύψει ότι κανένα φύλλο δεν ήταν εντελώς όμοιο με κάποιο άλλο, παρόλο που όλα βρίσκονταν στο ίδιο δέντρο. Ο Άφρεντ ήταν το διπλανό του φύλλο, ενώ ο Μπεν στεκόταν δεξιά του. Η Κλαίρη ήταν το πανέμορφο φύλλο, ακριβώς από πάνω. Είχαν μεγαλώσει όλα μαζί. Είχαν μάθει να χορεύουν με τη δροσερή αύρα της άνοιξης, να λιάζονται τεμπέλικα στον ήλιο του καλοκαιριού και να λούζονται στις κρύες στάλες της βροχής...  

Όμως, ο καλύτερος φίλους του Φρέντυ ήταν ο Ντάνιελ. Ήταν το μεγαλύτερο φύλλο στο κλωνάρι και φαίνεται ότι βρισκόταν εκεί, πριν απ’ όλα τ’ άλλα φύλλα. Στον Φρέντυ φάνηκε, μάλιστα, ότι ο Ντάνιελ δεν ήταν το πιο παλιό φύλλο, αλλά και το πιο σοφό. Ο Ντάνιελ ήταν αυτός που τους είχε εξηγήσει ότι όλα τα φύλλα αποτελούσαν ένα μέρος του δέντρου. Ήταν ο Ντάνιελ, που τους είχε αποκαλύψει ότι ζούσαν και μεγάλωναν σ’ ένα δημόσιο πάρκο. Κι ακόμα, ο Ντάνιελ τούς είχε πει ότι το δέντρο τους είχε γερές ρίζες, κρυμμένες βαθιά μες στο χώμα. Τους είχε μιλήσει για τα πουλιά που κάθονταν πάνω στα κλαδιά και τιτίβιζαν εκεί τα πρωινά τους τραγούδια. Τους εξήγησε για τον ήλιο, το φεγγάρι, τ’ αστέρια και τις εποχές.
Του Φρέντυ τού άρεσε που ήταν φύλλο. Αγαπούσε το κλωνάρι του, τους ανάλαφρους φυλλωτούς φίλους του, τη θέση του ψηλά στον ουρανό, το θρόισμα που έφερνε ο άνεμος, τις ηλιαχτίδες που τον ζέσταιναν, το φεγγάρι που τον σκέπαζε με απαλές, άσπρες σκιές... 

Το καλοκαίρι ήταν ιδιαίτερα όμορφο. Οι μεγάλες θερμές μέρες ήταν απολαυστικές και οι ζεστές νύχτες ήσυχες και ονειρεμένες. Πολλοί άνθρωποι περνούσαν την ώρα τους στο πάρκο, αυτό το καλοκαίρι. Συχνά κάθονταν κάτω από το δέντρο του Φρέντυ. Ο Ντάνιελ εξήγησε στον Φρέντυ ότι, το να προσφέρει τον ίσκιο του στους ανθρώπους, ήταν ένα μέρος από τον σκοπό του.  

«Τι είναι σκοπός;» ζήτησε να μάθει ο Φρέντυ.
 
«Ένας λόγος για να υπάρχεις», απάντησε ο Ντάνιελ. «Ένας λόγος για να υπάρχουμε, είναι να κάνουμε τα πράγματα πιο ευχάριστα για τους άλλους. Ένας λόγος για να υπάρχουμε, είναι να δίνουμε τον ίσκιο μας στους γέρους που έρχονται εδώ, δραπετεύοντας από τα σπίτια τους με την αφόρητη ζέστη. Ένας λόγος για να υπάρχουμε, είναι να βρίσκουν τα παιδιά ένα δροσερό μέρος για να παίζουν. Να δροσίζουμε με το θρόισμα των φύλλων μας τους εκδρομείς που έρχονται εδώ κι απλώνουν τα πολύχρωμα τραπεζομάντηλά τους για το πικ-νικ. Όλοι αυτοί οι λόγοι είναι για να υπάρχουμε»

Ο Φρέντυ συμπαθούσε ιδιαίτερα τους ηλικιωμένους. Κάθονταν πολύ ήσυχα πάνω στο γρασίδι και περνούσαν εκεί την ώρα τους σχεδόν ακίνητοι. Μιλούσαν ψιθυριστά για τα περασμένα. Και τα παιδιά ήταν επίσης διασκεδαστικά, παρόλο που ορισμένες φορές χάραζαν τα ονόματά τους στον κορμό του δέντρου και έσκιζαν τις φλούδες του. Ήταν, ωστόσο, διασκεδαστικό να τα βλέπεις να τρέχουν αδιάκοπα και να γελούν τόσο πολύ. 

Όμως, το καλοκαίρι του Φρέντυ πέρασε γρήγορα... Χάθηκε μια νύχτα του Οκτώβρη. Ποτέ ο Φρέντυ δεν είχε νιώσει τόση παγωνιά. Όλα τα φύλλα έτρεμαν από το κρύο. Ήταν σκεπασμένα μ’ ένα στρώμα πάχνης, που γρήγορα έλιωσε κι απόμειναν μουσκεμένα και γεμάτα δροσοσταλίδες που λαμπύριζαν στον πρωινό ήλιο.
 
Και, πάλι, ήταν ο Ντάνιελ που τους εξήγησε ότι αυτό που ένιωσαν ήταν ο πρώτος παγετός, το σημάδι ότι ήταν κιόλας φθινόπωρο. Ότι ο χειμώνας δεν θ’ αργούσε να έρθει...
 
Την ίδια σχεδόν στιγμή, ολόκληρο το δέντρο, στην πραγματικότητα ολόκληρο το πάρκο, μεταμορφώθηκε σε μια πύρινη εικόνα. Δεν είχε απομείνει σχεδόν κανένα πράσινο φύλλο. Ο Άλφρεντ είχε πάρει ένα βαθύ κίτρινο χρώμα και ο Μπεν ένα έντονο πορτοκαλί. Η Κλαίρη είχε φορέσει το κόκκινο της φωτιάς, ο Ντάνιελ ένα βαθύ πορφυρό και ο Φρέντυ το κόκκινο, το χρυσαφί και το μπλε. Πόσο όμορφοι έδειχναν όλοι τους τώρα. Ο Φρέντυ και οι φίλοι του είχαν κάνει το δέντρο τους ένα ουράνιο τόξο. 

«Γιατί βρεθήκαμε ξαφνικά με διαφορετικά χρώματα, αφού είμαστε όλοι στο ίδιο δέντρο;» ρώτησε ο Φρέντυ. 

«Ο καθένας μας είναι διαφορετικός. Νιώσαμε διαφορετικά πράγματα, είχαμε διαφορετικές εμπειρίες. Αντικρίσαμε τον ήλιο διαφορετικά. Σχηματίζαμε και στέλναμε διαφορετικά τον ίσκιο μας. Γιατί να μην έχουμε διαφορετικά χρώματα;»
 
Όλα αυτά τα είπε με μεγάλη σοβαρότητα ο Ντάνιελ. Και απευθυνόμενος στον Φρέντυ πρόσθεσε: «Αυτή η θαυμάσια εποχή λέγεται φθινόπωρο».
 

Μια μέρα, ένα πολύ παράξενο πράγμα συνέβηκε. Η ίδια αύρα, το ίδιο αεράκι, που σε άλλη εποχή έκανε τα φύλλα να χορεύουν ανάλαφρα, τώρα τα φυσούσε δυνατά πάνω στο κοτσάνι τους και τα τράνταζε αγρεμένα. Μερικά φύλλα δεν άντεξαν το ανεμόδαρμα, κόπηκαν από τα κλαράκια τους και βρέθηκαν να πετούν ψηλά στον αέρα. Στο τέλος, έπεφταν μαλακά πάνω στη γη.

Όλα τα φύλλα φοβήθηκαν.
 
«Τι συμβαίνει;» ρωτούσαν ψιθυριστά μεταξύ τους.

«Είναι ακριβώς αυτό που συμβαίνει το φθινόπωρο» τους εξήγησε ο Ντάνιελ.
 
«Είναι καιρός για τα φύλλα ν΄αλλάξουν κατοικία. Μερικοί άνθρωποι το αποκαλούν αυτό θάνατο».
 
«Θα πεθάνουμε όλοι;» ρώτησε ο Φρέντυ.
 
«Ναι!» αποκρίθηκε ο Ντάνιελ. «Όλα πεθαίνουν. Δεν έχει σημασία πόσο μεγάλα ή πόσο μικρά είναι, πόσο αδύνατα ή δυνατά. Πρώτα επιλέγουμε το καθήκον μας. Ζούμε τον ήλιο και το φεγγάρι, τον άνεμο και την βροχή. Μαθαίνουμε να χορεύουμε και να γελάμε. Έπειτα πεθαίνουμε».
 
«Εγώ δεν θα πεθάνω!» είπε αποφασιστικά ο Φρέντυ. «Εσύ Ντάνιελ;».
 
«Ναι» απάντησε ο Ντάνιελ. «Όταν έρθει η ώρα μου».
 
«Πότε θα είναι αυτό;» ρώτησε ο Φρέντυ.
 
«Κανένας δεν είναι σίγουρος» αποκρίθηκε ο Ντάνιελ.
 
Εκείνο το απόγευμα, στο χρυσό φως του δειλινού, ο Ντάνιελ κόπηκε από το κλωνάρι του. Έπεσε χωρίς καμιά προσπάθεια. Καθώς έπεφτε, φαινόταν να χαμογελάει ειρηνικά. 

«Αντίο, προς το παρόν, Φρέντυ» είπε.
 
Τώρα ο Φρέντυ ήταν ολομόναχος, το μόνο φύλλο που είχε απομείνει στο κλαδί. Την άλλη μέρα το πρωί έπεσε το πρώτο χιόνι. Ήταν απαλό, άσπρο και ήρεμο. Το κρύο, όμως, ήταν τσουχτερό. Ελάχιστα φάνηκε ο ήλιος την ημέρα εκείνη, που ήταν πολύ σύντομη. Ο Φρέντυ διαπίστωσε ότι έχανε το χρώμα του κι ότι γινόταν εύθραυστος. Το κρύο ήταν αδιάκοπο και το χιόνι βάραινε ανυπόφορα επάνω του.
 
Τα χαράματα ο άνεμος πήρε τον Φρέντυ από το κλωνάρι του. Καθόλου δεν πόνεσε. Ένιωσε να πλέει ήρεμα, απαλά και αθόρυβα μέσα στο κενό, όλο προς τα κάτω.
 
Καθώς έπεφτε, είδε ολόκληρο το δέντρο για πρώτη φορά. Πόσο δυνατό και σταθερό ήταν! Ήταν σίγουρος ότι το δέντρο θα ζούσε για πολύ καιρό ακόμα. Κι ακόμα ήξερε, τώρα, ότι ο ίδιος ήταν ένα μέρος από τη ζωή του δέντρου. Η γνώση αυτή τον έκανε υπερήφανο.
 
Ο Φρέντυ έπεσε πάνω σ’ ένα σωρό από χιόνι. Κατά κάποιο τρόπο ένιωσε να είναι μαλακά, ακόμα και ζεστά. Σ’ αυτή τη νέα του θέση ήταν πιο άνετα από κάθε άλλη φορά. Έκλεισε τα μάτια του και κοιμήθηκε. Δεν ήξερε ότι ο ξερός και άχρηστος εαυτός του, όπως τον νόμιζε τώρα, θα γινόταν ένα με το νερό και θα χρησίμευε να γίνει το δέντρο πιο δυνατό. Πιο πολύ απ’ όλα, δεν ήξερε ότι εκεί, κοιμισμένα μέσα στο δέντρο και τη γη, υπήρχαν κιόλας σχέδια για να βγουν νέα φύλλα την Άνοιξη.
 
Ο Φρέντυ πρόσεξε ότι τ’ άλλα φύλλα συνέχισαν να πέφτουν. «Θα ήρθε η ώρα τους», σκέφτηκε. Είδε, μάλιστα, ότι μερικά φύλλα αντιστέκονταν για λίγο στις ριπές του ανέμου πριν πέσουν. Άλλα πάλι αφήνονταν να κοπούν απ’ το κλωνάρι τους με το πρώτο φύσημα του ανέμου κι έπεφταν απαλά στη γη. Γρήγορα το δέντρο έμεινε σχεδόν γυμνό.
 
«Φοβάμαι να πεθάνω» είπε ο Φρέντυ στον Ντάνιελ. «Δεν ξέρω τι υπάρχει εκεί κάτω!».
 
«Όλοι φοβόμαστε αυτό που δεν ξέρουμε, Φρέντυ. Είναι φυσικό» τον διαβεβαίωσε ο Ντάνιελ. «Δεν φοβόσουν, όμως, όταν η άνοιξη έγινε καλοκαίρι. Δεν φοβόσουν όταν το καλοκαίρι έγινε φθινόπωρο. Ήταν φυσικές οι αλλαγές. Γιατί πρέπει να φοβάσαι την εποχή του θανάτου;».
 
«Πεθαίνει, ακόμα, και το δέντρο;» ρώτησε ο Φρέντυ.
 
«Κάποια μέρα. Υπάρχει, όμως, κάτι πιο δυνατό από το δέντρο. Είναι η ζωή που διαρκεί για πάντα. Όλοι εμείς είμαστε μέρος της ζωής».
 
«Πού θα πάμε όταν πεθάνουμε;».
 
«Κανένας δεν ξέρει με βεβαιότητα. Αυτό είναι το μεγάλο μυστήριο!».
 
«Θα γυρίσουμε πίσω την άνοιξη;».
 
«Εμείς, ίσως όχι. Η ζωή, όμως, ναι».
 
«Τότε ποιος ήταν ο λόγος για όλα αυτά;» συνέχισε να ρωτά ο Φρέντυ. «Τι χρειαζόταν να βρεθούμε εδώ, αφού ήταν να πέσουμε και να πεθάνουμε;».
 
Ο Ντάνιελ απάντησε με το σίγουρο ύφος του: «Ο λόγος ήταν για τον ήλιο και το φεγγάρι. Ήταν για τις ωραίες στιγμές που περάσαμε μαζί. Ήταν για τον ίσκιο, για τους γέρους και τα παιδιά. Ήταν για τα χρώματα του φθινοπώρου. Ήταν για τις εποχές. Δεν είναι όλα αυτά αρκετά;».

LEO BUSCAGLIA

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ TA: ΠΑΙΔΙΚΑ ΧΑΜΟΓΕΛΑ:



Κυριακή 27 Σεπτεμβρίου 2015

Απόψε... θα έχουμε "υπερπανσέληνο" - Πώς θα γίνει η έκλειψη της σούπερ-σελήνης!


Το φαινόμενο της «υπερπανσελήνου» μιας μορφής ολικής έκλειψης, θα συμβεί απόψε 27 Σεπτεμβρίου. Ένα κοσμικό θέαμα που θα μαγέψει την υφήλιο!
Απόψε θα γίνουμε θεατές ενός υπέροχου φαινομένου. Πρόκειται για την ολική έκλειψη της υπερ-σελήνης στις 27 Σεπτεμβρίου, φαινόμενο το οποίο συνέβη τελευταία φορά το 1982 και αναμένεται να εμφανιστεί πάλι το 2033.
Η NASA κυκλοφόρησε ένα βίντεο που μας συστήνει το σπάνιο αυτό φαινόμενο. Σύμφωνα με τη ΝΑSA, αναμένεται η Σελήνη να φαίνεται έντονα κόκκινη και 14% μεγαλύτερη σε μέγεθος από το σύνηθες στην παρατήρησή της από τη Γη.  
Η «υπερπανσέληνος» συμβαίνει διότι η τροχιά της Σελήνης γύρω από τη Γη δεν είναι κυκλική αλλά ελλειπτική. Η «υπερπανσέληνος» εκτός από  μεγαλύτερη σε διάμετρο θα παρουσιάζεται και 30% λαμπρότερη απ'ότι συνήθως.
Το φαινόμενο της 27ης Σεπτεμβρίου έρχεται να ολοκληρώσει την «τετράδα» των εκλείψεων που παρατηρήθηκαν φέτος. Μόνο που αυτή τη φορά πρωταγωνιστεί η πανσέληνος.
Στη χώρα μας η κορύφωση του φαινομένου θα γίνει στις έξι παρά δέκα το πρωί.
Ωστόσο εκτός από την ολική έκλειψη σελήνης που είναι από μόνη της εντυπωσιακή, το ακόμα πιο αξιοσημείωτο είναι ότι θα συμβεί κατά τη διάρκεια της λεγόμενης «υπερπανσελήνου» όταν δηλαδή η Σελήνη θα βρίσκεται στο περίγειο, στο κοντινότερο σημείο της από τη Γη.
Οι ακριβείς χρόνοι του φαινομένου στη χώρα μας, σύμφωνα με τους αστρονόμους, θα έχουν ως εξής:

Εναρξη έκλειψης παρασκιάς: 3:11 πμ
Εναρξη μερικής έκλειψης: 4:07 πμ
Εναρξη ολικότητας: 5:11 πμ
Μέγιστο έκλειψης: 5:47 πμ
Τέλος ολικότητας: 6:23 πμ
Τέλος μερικής έκλειψης 7:27 πμ
Τέλος έκλειψης παρασκιάς 8:22 πμ (η Σελήνη θα έχει ήδη δύσει).
ΠΗΓΗ http://www.lamiareport.gr/index.php/more/epistimi/item/22921-apopse-tha-exoume-yperpanselino-pos-tha-ginei-i-ekleipsi-tis-soyper-selinis?utm_source=

Σάββατο 26 Σεπτεμβρίου 2015

Όταν οι ψείρες… πάνε σχολείο


Τα σχολεία ξεκίνησαν και οι μικροί μαθητές έχουν ήδη πάρει τις θέσεις τους στα θρανία.
Μαζί τους, καμιά φορά, δεν κάθονται μόνον οι συμμαθητές τους, αλλά και κάποια μικρά ζωύφια, οι ψείρες, που προκαλούν φαγούρα στα παιδιά και εκνευρισμό στους γονείς.

Της Βασιλικής Ξανθού, σε συνεργασία με την κα Τάλια Τσιβιτανίδου- Κάκουρου, παιδίατρο-παιδοδερματολόγο
Τι είναι οι ψείρες;
Οι ψείρες είναι παράσιτα που
ζουν απομυζώντας αίμα από τον άνθρωπο. Κατά την απομύζηση αφήνουν τοξίνες στο δέρμα που όταν ευαισθητοποιήσουν το άτομο προκαλούν φαγούρα. Προτιμούν τις θέσεις πίσω από τα αφτιά. Η ψείρα μπορεί να ζήσει μακριά από τον άνθρωπο, στον περιβάλλοντα χώρο, περίπου 1-2 ημέρες.
Τι τρόποι θεραπείας υπάρχουν;
Υπάρχουν διάφορα αντιφθειρικά φάρμακα σε σαμπουάν2 ή και λοσιόν τα οποία πρέπει να εφαρμόζονται σύμφωνα με τις αναγραφόμενες οδηγίες. Μετά τη θεραπεία, τα κατεστραμμένα αβγά της ψείρας από άσπρα γίνονται καφέ, αλλά εξακολουθούν να παραμένουν προσκολλημένα στις τρίχες. Το βρέξιμο των μαλλιών με διάλυμα ξιδιού (1:1 με νερό) και το χτένισμα με λεπτό χτένι βοηθάει στην απομάκρυνσή τους. Σημειώνεται ότι τα τελευταία χρόνια

Τετάρτη 23 Σεπτεμβρίου 2015

Φθινοπωρινή ισημερία: Σήμερα έχει ίσο... ήλιο για όλους!


Σήμερα είναι μια από τις δυο μόνον μέρες του χρόνου που ο ήλιος μοιράζεται... ισότιμα σε όλους! Γιατί σήμερα είναι η μέρα της φθινοπωρινής ισημερίας και επίσημη έναρξη του φθινοπώρου...
Η ίδια η λέξη ισημερία (δηλαδή ίση ημέρα) δηλώνει το φαινόμενο που ακολουθεί το θερινό ηλιοστάσιο (δηλαδή τη μεγαλύτερη μέρα του χρόνου). Από σήμερα και μέχρι το χειμερινό ηλιοστάσιο η μέρα θα είναι πλέον όλο και μικρότερη από τη νύχτα. Σήμερα, θεωρητικά έχουμε 12 ώρες ήλιο και 12 ώρες σκοτάδι.
Είναι η μέρα εκείνη του έτους που ο Ισημερινός της Γης είναι πιο κοντά στον ήλιο.

Και κάποια πράγματα που ίσως δεν γνωρίζατε για τη φθινοπωρινή ισημερία:

- Η Ισημερία δεν συμβαίνει σε μια σταθερή μέρα του χρόνου αλλά μεταξύ 22 και 24 Σεπτεμβρίου κάθε χρόνο. Η ημερομηνία αλλάζει επειδή η Γη κάνει μια πλήρη περιστροφή γύρω από το άστρο της, τον Ήλιο κάθε 365,25 μέρες. Λόγω αυτού κάθε τέταρτο έτος είναι δίσεκτο (δηλαδή ο Φεβρουάριος έχει 29 και όχι 28 μέρες). Τα δίσεκτα χρόνια, η ισημερία πηγαίνει πίσω μια ολόκληρη μέρα σε σχέση με τα προηγούμενα.
- Παρ' ότι από αστρονομικής άποψης η φθινοπωρινή ισημερία είναι σήμερα, πραγματικά όμως, η μέρα θα έχει απολύτως ίση διάρκεια με τη νύχτα στις 26 Σεπτεμβρίου, όταν η ανατολή θα γίνει στις 6.59 το πρωί και η δύση στις 6.59 το βράδυ.
- Η πανσέληνος που είναι πιο κοντά στην φθινοπωρινή ισημερία λέγεται και harvest moon (πανσέληνος θερισμού δηλαδή) και πήρε το όνομα της από το γεγονός ότι το φεγγάρι είναι τόσο φωτεινό που επιτρέπει στους αγρότες να εργαστούν και στη διάρκεια της νύστας.
- Φέτος, η πανσέληνος του θερισμού είναι και υπερ-πανσέληνος (δηλαδή super moon). Θα εμφανιστεί στις 28 Σεπτεμβρίου 2015.
Την ίδια νύχτα θα γίνει και ολική έκλειψη Σελήνης, φαινόμενο που είχε να συμβεί πάνω από τρεις δεκαετίες.
Ανάλογη σύμπτωση harvest και super moon έχει συμβεί μόνο πέντε φορές μετά το 1900: το 1910, το 1928, το 1946 και για τελευταία φορά το 1982, ενώ δεν θα ξανασυμβεί πριν από το 2033.

Κυριακή 20 Σεπτεμβρίου 2015

ΤΟ ΚΟΥΔΟΥΝΑΚΙ


Αχ, αυτό το κουδουνάκι,
πώς χτυπάει στην αυλή!
Πότε κλάμα, πότε γέλιο
η φωνή του διαλαλεί.

Είναι κάτι απ τη ζωή μας,
είναι το σκολειού η καρδιά,
μύριες νότες κελαηδάει
σαν πουλάκι στα κλαδιά.

Ντίγκιν, ντίγκιν, μαθητούδια
παίξετε μες στην αυλή.
Όμως είν’ απ το παχνίδι
η μελέτη πιο καλή!

ΓΙΩΡΓΗΣ ΚΡΟΚΟΣ


ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ TA: ΠΑΙΔΙΚΑ ΧΑΜΟΓΕΛΑ http://akrasakis.blogspot.com/#ixzz3mFnrdbXR

Παρασκευή 18 Σεπτεμβρίου 2015

ΓΙΑ ΤΟΝ ΔΑΣΚΑΛΟ




Σμιλεψε πάλι,δάσκαλε,ψυχές!
Κι ότι σ" απόμεινε ακόμη στη ζωή σου.
Μην τ αρνηθείς!  Θυσίασε το ως τη ,στερνή πνοή σου !
Κι αν λίγη δύναμη μες" το κορμί σου μένει,
Μην κουραστείς. Είναι η ψυχή σου ατσαλωμενη.
Θεμέλια βάλε τώρα πιο βαθιά,
Ο πόλεμος να μη μπορεί να τα γκρεμίσει.
Σκάψε βαθιά.Τι κι" αν πολλοί σ έχουν λησμονήσει?
Θα θυμηθούν κάποτε κι αυτοί
Τα βάρη που κρατάς σαν Άτλαντας στην πλάτη,
Υπομονή ! Χτίζε ,σοφέ,της κοινωνίας το παλάτι,


Τρίτη 15 Σεπτεμβρίου 2015

Α' ΤΑΞΗ - ΠΑΙΔΙΚΗ ΧΟΡΩΔΙΑ ΣΠΥΡΟΥ ΛΑΜΠΡΟΥ





Πάντα δύσκολη η αρχή,
μανούλα δώσ’ μου μια ευχή,
πάω τώρα στο σχολείο,
θα διαβάζω το βιβλίο.

Η καρδούλα μου χτυπάει,
νιώθω λίγο να πονάει,
ένα αλλιώτικο σχολείο
από το Νηπιαγωγείο.

Τώρα θέλω να μου δείξεις
και στην πράξη ν’ αποδείξεις,
ότι θα ‘μαι στο μυαλό σου,
στην καρδιά και στ’ όνειρό σου!


ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ TA: ΠΑΙΔΙΚΑ ΧΑΜΟΓΕΛΑ http://akrasakis.blogspot.com/#ixzz3lptUxGse


Κυριακή 13 Σεπτεμβρίου 2015

Ύψωση του Τίμιου Σταυρού


Στις 14 Σεπτεμβρίου σύμπασα η Ορθοδοξία τιμά τον Σταυρό του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, ο οποίος χαρακτηρίζεται ως το «καύχημά» Της και η «δόξα» Της. Η εορτή της Παγκόσμιας Ύψωσης καθιερώθηκε ίσως από τον ίδιο τον Μέγα Κωνσταντίνο, κατά προτροπή προφανώς της μητέρας του αγίας Ελένης, αμέσως μετά την εύρεση του Τιμίου Ξύλου στα Ιεροσόλυμα, γύρω στο 330. 

Η τιμή προς τον Τίμιο Σταυρό ανάγεται στους αποστολικούς χρόνους. Οι επιστολές του αποστόλου Παύλου είναι γεμάτες από χωρία στα οποία εξαίρεται ο ρόλος του Σταυρού για τη σωτηρία του κόσμου. 

Το γεγονός ότι οι κατακόμβες είναι γεμάτες από χαραγμένους σταυρούς αποδεικνύει ότι οι διωκόμενοι χριστιανοί θεωρούσαν τους εαυτούς τους τύπους του αδίκως παθόντος Κυρίου Ιησού Χριστού. Το ιερό αυτό σύμβολο τους εμψύχωνε και τους έδινε τη δύναμη του μαρτυρίου. 

Η θαυματοποιός δύναμη του Σταυρού 
Η δύναμη του Τιμίου Σταυρού φάνηκε στο θαυμαστό όραμα του Μεγάλου Κωνσταντίνου, στα 312, ενώ βάδιζε εναντίον του Μαξεντίου κοντά στη Ρώμη. Οι ιστορικοί της εποχής αναφέρουν ότι ο αυτοκράτορας είδε στον ουρανό, ημέρα μεσημέρι, το σημείο του σταυρού, σχηματισμένο με αστέρια, και την επιγραφή «ΕΝ ΤΟΥΤΩ ΝΙΚΑ», επίσης σχηματισμένη με αστέρια. 

Ήταν η 28η Οκτωβρίου 312. Από εκείνη την ώρα έδωσε διαταγή το σημείο αυτό να γίνει το σύμβολο του στρατού του. Ο εχθρός κατατροπώθηκε και ο Κωνσταντίνος έγινε μονοκράτωρ του απέραντου κράτους. Δεν είχε καμιά αμφιβολία ότι η δύναμη του Σταυρού του είχε χαρίσει αυτή την περήφανη νίκη, γι’ αυτό προσέγγισε τον χριστιανισμό. 

Η εύρεση του Τιμίου Σταυρού
Το 326 αναχώρησε για τους Αγίους Τόπους η ευσεβής χριστιανή μητέρα του αγία Ελένη, όπου άρχισε το κτίσιμο λαμπρών ναών. Επίκεντρο ήταν ο Πανάγιος Τάφος του Κυρίου. 

Στο σημείο εκείνο ο αυτοκράτορας Αδριανός είχε κτίσει το 135, κατά τη δεύτερη καταστροφή της Ιερουσαλήμ, ναό της Αφροδίτης. Η αγία Ελένη επιδόθηκε σε προσπάθειες για την ανεύρεση του Τιμίου Σταυρού. Ύστερα από επίπονες ανασκαφές τελικά βρέθηκαν τρεις σταυροί, του Κυρίου και των δύο ληστών. 

Η πιστή βασιλομήτωρ, με δάκρυα στα μάτια παρέδωσε τον Τίμιο Σταυρό στον Πατριάρχη Μακάριο, ο οποίος στις 14 Σεπτεμβρίου του έτους 335 τον ύψωσε στον Γολγοθά και τον τοποθέτησε στον ναό της Αναστάσεως, τον οποίο είχε ανεγείρει η αγία πάνω από τον Πανάγιο Τάφο και ο οποίος σώζεται ως σήμερα.

Η επανάκτηση του Τιμίου Σταυρού 
Την αγία αυτή ημέρα εορτάζουμε και την δεύτερη ύψωση. Στα 613 οι Πέρσες κυρίεψαν την Παλαιστίνη, λεηλάτησαν και κατέστρεψαν τα ιερά προσκυνήματα και πήραν ως λάφυρο τον Τίμιο Σταυρό και τον μετέφεραν στη χώρα τους. 

Λόγω των θαυμάτων που επιτελούνταν χάρη στον Τίμιο Σταυρό οι Πέρσες τον θεώρησαν μαγικό και γι’ αυτό τον φύλασσαν και τον προσκυνούσαν, χωρίς να γνωρίζουν την πραγματική του φύση και ιδιότητα! 

Ο αυτοκράτορας Ηράκλειος μετά την νίκη του εναντίον των Περσών παρέλαβε τον Τίμιο Σταυρό και τον μετέφερε στην Ιερουσαλήμ. Ο Πατριάρχης Ζαχαρίας τον ύψωσε εκ νέου στο ναό της Αναστάσεως. Ήταν 14 Σεπτεμβρίου του 626. 

Η εκκλησία των Ιεροσολύμων θεώρησε ότι ο Σταυρός του Χριστού ανήκει σε όλη την χριστιανοσύνη και γι’ αυτό αποφάσισε να τεμαχίσει το Τίμιο Ξύλο και να το διανείμει σε όλη την Εκκλησία. 

Έτσι διασώθηκαν μέχρι σήμερα πολλά τεμάχια, τα οποία φυλάσσονται ως τα πολυτιμότερα κειμήλια.

Τετάρτη 9 Σεπτεμβρίου 2015

ΤΑ ΠΡΩΤΑΚΙΑ ΕΧΟΥΝ ΤΗΝ ΤΙΜΗΤΙΚΗ ΤΟΥΣ

Μπήκαμε στην τελική ευθεία για τη νέα σχολική χρονιά και ήδη οι οικογένειες κάνουν τις καθιερωμένες αγορές και προετοιμάζονται ν' αρχίσουν τα εντατικά προγράμματα και τα δρομολόγια, που «επιβάλλονται» σε αυτές, ανεξάρτητα από την ηλικία των παιδιών. Ξεχωριστή όμως στιγμή, όπως κάθε νέα σχολική χρονιά, ζουν τα πρωτάκια. Τόσο της Α' Δημοτικού, όσο και της Α' Γυμνασίου.


Είναι οι δύο κατηγορίες μαθητών που δικαιολογημένα βιώνουν το μεγαλύτερο στρες απ' όλους τους υπόλοιπους μαθητές, μιας και κυριαρχεί ο φόβος του άγνωστου, του νέου και του διαφορετικού. Διαφορετικές ανησυχίες φυσικά για την κάθε κατηγορία, αλλά σίγουρα είναι μια έντονη περίοδος και τα παιδιά χρειάζονται ιδιαίτερη προσοχή και συμπαράσταση, ώστε να περάσουν αυτήν την αλλαγή στη ζωή τους όσο πιο ομαλά γίνεται.

Το παιδάκι που θα πάει στην Α' Δημοτικού, αν και πέρασε την εμπειρία του Νηπιαγωγείου, εντούτοις νιώθει αρκετή ανησυχία για το καινούριο και μεγαλύτερο σχολείο, στο οποίο θα συνεχίσει τη σχολική του εμπειρία. Είναι σημαντικό πώς θα καθοδηγηθεί το παιδάκι από τους γονείς του, αλλά και πώς θα το υποδεχθεί ο νέος δάσκαλος ή η δασκάλα του.


ΓΟΝΕΙΣ, ΠΡΟΣΟΧΗ!!!
Σ’ ό,τι αφορά στους γονείς, δεν πρέπει σε καμιά περίπτωση να μεταδώσουν τις όποιες δικές τους ανησυχίες ή ανασφάλειες ή να αφήσουν έστω και την παραμικρή αμφιβολία για την καλή πορεία που πιστεύουν ότι θα έχει το παιδί τους στο Δημοτικό. Το μικρό παιδάκι πρέπει να μπει στο Δημοτικό με θετική στάση, απόψεις και προδιάθεση και οφείλουν οι γονείς να του καλλιεργήσουν αυτήν την αγάπη για το σχολείο. Οι γονείς πρέπει να μεταδώσουν ευχάριστα συναισθήματα στο παιδί για το σχολείο, να του εξηγήσουν ότι θα μάθει πολλά καινούρια πράγματα, ότι θα κάνει καινούργιους φίλους, θα αποκτήσει νέες εμπειρίες, θα κάνει ενδιαφέρουσες δραστηριότητες.

Κυρίως, να αντιληφθεί ότι είναι μια υποχρέωσή του όπως είναι υποχρέωση των γονιών να πηγαίνουν στην εργασία τους. Η καλή αρχή προϋποθέτει και την καλή συνέχεια στην εξαετή πορεία του παιδιού στο Δημοτικό. Τώρα, μάλιστα, είναι κατάλληλη περίοδος να μιλήσουν οι γονείς για τις δικές τους εμπειρίες από το σχολείο και να διηγηθούν διάφορες ιστορίες, κατά προτίμηση ευχάριστες, ώστε να συνειδητοποιήσει το παιδάκι ότι όλοι έχουν ζήσει την εμπειρία του σχολείου και είναι ευτυχισμένοι γι’ αυτό.


Όταν έρθει η πρώτη μέρα έναρξης των μαθημάτων, σαφώς τα μικρά παιδάκια πρέπει να τα συνοδεύσει ένας από τους δύο γονείς ή και από τους δύο αν είναι δυνατόν. Αυτό θα ενισχύσει την ψυχολογία και την αυτοπεποίθησή τους και θα τα κάνει να νιώσουν ευχάριστα που έχουν και τους δύο γονείς δίπλα τους, κατά την πιο σημαντική μέρα της ζωής τους. Οι γονείς, όμως, οφείλουν να είναι διακριτικοί και να αποφύγουν οποιαδήποτε ακραία υπερπροστατευτική συμπεριφορά. Μετά την υποδοχή των παιδιών και τις διάφορες διαδικασίες που διεξάγονται την πρώτη ημέρα, όπως είναι κάποιοι χαιρετισμοί και ο διαχωρισμός των παιδιών κατά τάξη, οι γονείς οφείλουν να αποχωρήσουν. Ακόμα και αν κάποια παιδάκια κλαίνε, οι γονείς πρέπει να φανούν «σκληροί» και να αποχωρήσουν, ώστε και αυτά να αντιληφθούν ότι αυτή είναι η νέα τους σχολική ζωή.

Μετά το τέλος της πρώτης ημέρας, είναι ιδιαίτερα χρήσιμο οι γονείς να κουβεντιάσουν με το παιδάκι τους και να ακούσουν με προσοχή για την εμπειρία του από την πρώτη ημέρα στο σχολείο, την καινούργια του δασκάλα ή δάσκαλο, τους συμμαθητές, τα βιβλία κ.λπ. Μάλιστα, το να κουβεντιάζουμε με τα παιδιά μας καθημερινά, είναι μια συνήθεια που τα βοηθά ιδιαίτερα και έτσι σταδιακά καθιερώνεται ο διάλογος μαζί τους. Είναι επίσης ιδιαίτερα χρήσιμο, τα παιδιά να έχουν πρόγραμμα και όρια από την αρχή, αν είναι δυνατόν ακόμα και από την πρώτη μέρα. Είναι σημαντικό να συμφωνηθεί η ώρα και ο χώρος της κατ’ οίκον εργασίας τους και αυτό να τηρηθεί ευλαβικά από την αρχή, ώστε να καθιερωθεί μια ορθή ρουτίνα διαβάσματος και καθημερινού προγράμματος.



ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ TA: ΠΑΙΔΙΚΑ ΧΑΜΟΓΕΛΑ: ΤΑ ΠΡΩΤΑΚΙΑ ΕΧΟΥΝ ΤΗΝ ΤΙΜΗΤΙΚΗ ΤΟΥΣ http://akrasakis.blogspot.com/2011/09/blog-post_8776.html#ixzz3lCwv0wxF

Κυριακή 6 Σεπτεμβρίου 2015

Σχολικό έτος 2015-2016: Δείτε πότε ανοίγουν τα σχολεία!




Αρκετοί γονείς μας ρωτάτε πότε θα ανοίξουν τα σχολεία. Σύμφωνα με την εγκύκλιο λοιπόν που εξέδωσε το Υπουργείο Παιδείας, τα σχολεία για τη νέα σχολική χρονιά 2015-2016 θα ανοίξουν την Παρασκευή 11 Σεπτεμβρίου.
Συγκεκριμένα, η εγκύκλιος αναφέρει ότι:
  • Την Παρασκευή 11 Σεπτεμβρίου θα γίνει αγιασμός σε όλα τα σχολεία της χώρας (Δημοτικά-Γυμνάσια-Λύκεια)
  • Κατ΄ εξαίρεση μπορούν να γίνουν εγγραφές τον μήνα Σεπτέμβριο και μέχρι την έναρξη των μαθημάτων για λόγους ανωτέρας βίας (π.χ. για λόγους υγείας ή σοβαρούς οικογενειακούς λόγους, μετακόμισης κλπ). Να θυμίσουμε ότι οι εγγραφές των μαθητών ολοκληρώθηκαν στις 30 Ιουνίου.
  • Θα δοθεί προσοχή σε μαθητές με σοβαρά προβλήματα υγείας στους οποίους θα παρέχεται η δυνατότητα να ενταχθούν στην κατηγορία των «κατ' ιδίαν διδαχθέντων».
  • Οι μαθητές που επιθυμούν να μετεγγραφούν από ΕΠΑΛ σε Γενικά Λύκεια και αντίστροφα, η καταληκτική ημερομηνία μετεγγραφής από τα Γενικά στα Επαγγελματικά Λύκεια και αντίστροφα είναι η 15η Οκτωβρίου.
  • Οι επαναληπτικές εξετάσεις για τους μαθητές που παραπέμφθηκαν, θα διεξαχθούν από την 1η έως τη 10η Σεπτεμβρίου 2015.
  • Οι μαθητές της Α΄ τάξης ΕΠΑΛ κατά την εγγραφή τους θα πρέπει να καταθέσουν υπεύθυνη δήλωση για την ομάδα προσανατολισμού που επιθυμούν να παρακολουθήσουν.
  • Οι μαθητές της Β΄ τάξης ΕΠΑΛ θα πρέπει να καταθέσουν υπεύθυνη δήλωση για την ειδικότητα που επιθυμούν να παρακολουθήσουν.
Η δήλωση μπορεί να τροποποιηθεί το αργότερο έως τις 30 Σεπτεμβρίου.


Πηγή: http://www.mothersblog.gr/news/item/29499-sxoliko-etos-2015-2016-deite-pote-anoigoun-ta-sxoleia#ixzz3keL4GOYU

Παρασκευή 4 Σεπτεμβρίου 2015

Ένας μικρός γλυκός παλιός Σεπτέμβρης-Παντ. Θαλασσινός







Ένας μικρός Σεπτέμβρης βάζει τα κλάμματα
που στο σχολειό τον πάνε να μάθει γράμματα
θέλει να παίξει ακόμα με τ'άστρα τ' ουρανού
πριν έρθουν πρωτοβρόχια και συννεφιές στο νου
πρωτάκι, σχολιαρούδι, του κλέβουν το τραγούδι,
του κλέβουν το τραγούδι...

Ένας γλυκός Σεπτέμβρης στάζει το μέλι του
σωστό παλικαράκι τρυγάει τ' αμπέλι του
στα Σπάτα λινοβάτης, στο Κορωπί γαμπρός
να τρέμουν τα κορίτσια στα βλέφαρά του μπρος
φυσάει ο απηλιώτης, ο ζέφυρος της νιότης
φυσάει ο απηλιώτης...

Ένας παλιός Σεπτέμβρης φίλος αχώριστος
καθώς περνούν τα χρόνια γίνεται αγνώριστος
το κόκκινο ραγίζει στα μήλα της Ροδιάς
κίτρινα πέφτουν φύλλα στον κήπο της καρδιάς
Η νύχτα μεγαλώνει, δίχτυα στο φως απλώνει,
η νύχτα μεγαλώνει...
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger... Related Posts Plugin for WordPress, Blogger... Related Posts Plugin for WordPress, Blogger... Related Posts Plugin for WordPress, Blogger... Related Posts Plugin for WordPress, Blogger... Related Posts Plugin for WordPress, Blogger... Related Posts Plugin for WordPress, Blogger... Related Posts Plugin for WordPress, Blogger... Related Posts Plugin for WordPress, Blogger... Related Posts Plugin for WordPress, Blogger... Related Posts Plugin for WordPress, Blogger... Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...