Μήλο μου Κόκκινο

ΧΑΡΤΑΕΤΟΣ!!

!

Ναι, τον πετάμε! Τον περνάμε και στα παιδιά μας. Κάθε διατήρηση λαϊκού εθίμου είναι βήμα προς την Ελευθερία. Είναι πράξη δράσης ενάντια στην άχρωμη λαίλαπα του τσιμέντου που σκλαβώνει την ψυχή μας. Κάθε ματιά στον ουρανό είναι δήλωση Αλήθειας. Έχει τόσες μνήμες αυτό το γαλάζιο..
Οι χαρταετοί είναι επινόηση των Ανατολικών λαών.Στην Κίνα, φτιαγμένος από μετάξι και μπαμπού, με τη μορφή του δράκου που ήταν ιερό, θεϊκό σύμβολο, αντικείμενο θαυμασμού και λατρείας για τον λαό.
Αλλά και στην αρχαιότητα, ο μαθηματικός και αρχιμηχανικός Αρχύτας από τον Τάραντα της Νότιας Ιταλίας θεωρείται εμπνευστής του χαρταετού
Σε κάθε χώρα, το πέταγμα του χαρταετού παίρνει μια εντελώς διαφορετική διάσταση, καθώς με διάφορους τρόπους, συσχετίζεται με τις παραδόσεις, τα ήθη και τα έθιμα του τόπου. Πάντως, είτε ως παιχνίδι και συνήθεια του χθες είτε ως παιχνίδι του σήμερα μα και του αύριο, το πέταγμα του χαρταετού έχει τη δύναμη, σε διαφορετικές χρονικές περιόδους του έτους για κάθε χώρα, να ξεσηκώνει σε όλο τον κόσμο μικρούς και μεγάλους και να τους παρασύρει σ’ ένα διαφορετικό, αλλά πάντοτε πολύχρωμο πανηγύρι χαράς.Για εμάς στην Ελλάδα σημαίνει πνευματική και σωματική «κάθαρση».
 Καλά κούλουμα χρόνια πολλά !

Η Κυρα-Σαρακοστή

Την Κυρα-Σαρακοστή,

που είναι έθιμο παλιό

οι γιαγιάδες μας τη φτιάχνουν

με αλεύρι και νερό.

Για στολίδι την φορούσαν

στο κεφάλι της σταυρό

και το στόμα της ξεχνούσαν

γιατί νήστευε καιρό.

Και μετρούσανε τις μέρες

με τα πόδια της τα επτά

κόβαν ένα τη βδομάδα

μέχρι να ‘ρθει η πασχαλιά.

Η αγαπημένη μας Κυρα-Σαρακοστή δεν είναι τίποτα άλλο από ένα αυτοσχέδιο ημερολόγιο για να μετράμε τις μέρες της Σαρακοστής.

Συνήθως την φτιάχνουμε με χαρτί. Ζωγραφίζουμε μια γυναίκα με επτά πόδια, με  σταυρωμένα τα χέρια, επειδή προσεύχεται και  χωρίς στόμα ή με ένα μαντηλάκι με το οποίο καλύπτεται το στόμα-επειδή νηστεύει.

Κάθε βδομάδα μετά την Καθαρά Δευτέρα κόβουμε ένα ποδαράκι ώσπου να φτάσουμε στην Κυριακή του Πάσχα. Το τελευταίο πόδι το βάζουμε μέσα στο ψωμί του Πάσχα και όποιος το βρει, έχει τύχη. Μοιάζει λίγο με το φλουρί που βάζουμε στην βασιλόπιτα την Πρωτοχρονιά.

Μπορούμε ακόμα να τη φτιάξουμε με ζυμάρι. Ανακατεύουμε αλεύρι, νερό και λίγο αλάτι, απλώνουμε τη ζύμη και με ένα μαχαιράκι της δίνουμε το σχήμα γυναίκας. Πλάθουμε την Κυρα-Σαρακοστή σαν να είναι πλαστελίνη, βάζοντας τα χέρια, το πρόσωπο και τα επτά πόδια. Την ψήνουμε στον φούρνο ώσπου να σκληρύνει.

Η Κυρα-Σαρακοστή είναι ένα πολύ όμορφο έθιμο που σχετίζεται με το Πάσχα και θα ήταν πολύ καλό να συνεχιστεί από εμάς, από εσάς, από όλους, για να μην ξεχάσει.

Α, και να μην ξεχάσω! Στην Κυρά-Σαρακοστή δεν σχεδιάζουμε αυτιά. Ξέρετε γιατί; Για να μην ακούει κουτσομπολιά και άσχημα λόγια!!

Άντε! Πάμε να την φτιάξουμε και καλή μας επιτυχία!!!

Από την Στέλλα Κυπριάδου

https://www.youtube.com/watch?v=ipfc0oLU5V8

Η τρανή αποκριά

Η καθαυτή αποκριά με τα πολλά έθιμα είναι η τελευταία Κυριακή της Τυροφάγου, που λέγεται αλλιώς τρανή αποκριά, διότι τότε φθάνουν στο αποκορύφωμά τους τα φαγοπότια και τα γλέντια. Η ημέρα όλη περνά με την κίνηση των μασκαράδων, με τις επισκέψεις και προπάντων με τα πλούσια φαγοπότια, με κύριο γνώρισμα τα γαλακτώδη εδέσματα. Τον γενικό θόρυβο επιτείνουν οι εκπυρσοκροτήσεις των κροτίδων και των ρουκετών.Δεν νοείται καλοπέραση και αποκριά χωρίς τα φαγοπότια

Ο Μονόλογος του Παλιάτσου

Οι άνθρωποι με προσπερνούν..
και έτσι πλανιέμαι ανάμεσα τους..

Μου λένε να αλλάξω...να γίνω σαν εσένα κι εγώ..
Μα πώς; Αφού τα μαλλιά μου τα ξερίζωσαν..
οι σκέψεις μου και τα όνειρα μου..
δραπετεύσαν μια νύχτα απ τα τρύπια παπούτσια μου..

Πώς θα μπορούσα να κλάψω πάλι..
χωρίς τη μπογιά κάτω από τα μάτια μου;
Τα δάκρυα μου θα γίνουν αιώνια...δε θα ξεβάψουν ποτέ!!

Γι αυτό σου λέω..
Άφησε με να συνεχίσω να βάζω το κόκκινο στη μύτη και το στόμα..
ο κόσμος θα γελά..
μα εγώ... δε θα ξεχνώ ποτέ πως ότι πω μυρίζει έρωτα..
κι εσύ... δε θα φοβάσαι να αγγίξω τη ψυχή σου..
γιατί θα βλέπεις από μακριά τα μεγάλα κάτασπρα γάντια μου..
τα φαρδιά μου ρούχα... και όλες τις διαθέσεις μου!!

Ο Μονόλογος του Παλιάτσου
Ελένη Γιαννέλη

ΚΑΛΗΜΕΡΑ.ΚΑΛΕΣ ΑΠΟΚΡΙΕΣ!!!!!!!!

ΑΠΟΚΡΙΑΤΙΚΕΣ ΙΔΕΕΣ ΖΩΓΡΑΦΙΚΗΣ ΠΡΟΣΩΠΟΥ

Απολαύστε  υπέροχα βίντεο με αποκριάτικες ιδέες ζωγραφικής προσώπου, από ειδικά ασφαλή χρώματα. Τα παιδιά μεταφέρονται στον κόσμο της Αποκριάς, καθώς τα πρόσωπά τους μεταμορφώνονται και ζωντανεύουν οι μικροί ήρωες των παραμυθιών!

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ TA: ΠΑΙΔΙΚΑ ΧΑΜΟΓΕΛΑ http://akrasakis.blogspot.com/#ixzz4ZZZinSOv

Το μαγικό ξόρκι της Αποκριάς (παραμύθι για μικρούς και όχι μόνο…)

Σε μια χώρα μακρινή, στη χώρα του ΖήσεΓέλα, ετοιμάζονται όλοι να υποδεχτούν την Αποκριά. Το Κάστρο των γιορτών ετοιμάστηκε, στολίστηκε με τα πολύχρωμα σημαιάκια του και άνοιξε τις βαριΣές ξύλινες πόρτες του για να καλωσορίσει μασκαράδες από όλα τα μήκη και τα πλάτη της Γης.

Μέρες τώρα οι πιο ξακουστοί ζαχαροπλάστες και οι πιο προκομμένες μαγείρισσες ετοιμάζουν ζαχαρωτά και λιχουδιές που όμοιά τους κανείς δεν έχει ξαναφάει! Κατασκευαστές του περίφημου χυμού από μούρα και σταφύλι γεμίζουν τις τεράστιες γυάλινες κανάτες που θα κρατήσουν φρέσκο και δροσερό τον χυμό του Καρναβαλιού. Ξυλοπόδαροι, ακροβάτες, θεατρίνοι, σχοινοβάτες, τροβαδούροι, μουζικάντηδες φθάνουν από στιγμή σε στιγμή με σκοπό να διασκεδάσουν και τον πιο απαιτητικό μασκαρά. Άλλωστε ποιος δεν θέλει να έρθει σε τούτη τη μαγική χώρα.
Και μάλιστα μέσα στην Αποκριά! Ποιος δεν θέλει να γνωρίσει τη χώρα του Ζήσε Γέλα! Εκεί όπου όλοι γελούν, τραγουδούν και προπαντός ζουν μονοιασμένοι κι αγαπημένοι. Δίχως διαφορές και τσακωμούς… Δίχως γκρίνιες και καημούς…
Όμως, τώρα τελευταία, μια επίμονη και δυνατή γκρίνια έχει σκεπάσει τον καθαρό ουρανό της ΖήσεΓέλα. Μια γκρίνια τόσο δυνατή που όπου και να σταθείς στη χώρα ακούς όλους τους μεγάλους να γκρινιάζουν. Θαρρείς και κάποιος την έστειλε επίτηδες μέσα στις μέρες του Καρναβαλιού. Γκρίνια από δω! Γκρίνια από κει! Ακόμα και οι ήσυχες γιαγιούλες της γειτονιάς γκρινιάζουν για το καθετί.
«Οι βελόνες μου σκούριασαν! Πώς θα ράψω τη στολή του εγγονού μου;», γκρίνιαζε η μία… «Δεν μου αρέσει καθόλου αυτό το ύφασμα. Δεν θα επιτρέψω ποτέ στην εγγονή μου να ντυθεί βασίλισσα του φεγγαριού», γκρίνιαζε η άλλη…
Αν πεις για τις μαμάδες, γκρίνιαζαν κι αυτές τόσο επίμονα που τα παιδιά έκλειναν τα αυτιά τους για να μην τις ακούν.
«Το Καρναβάλι είναι ό, τι πιο βαρετό υπάρχει. Δεν χρειάζεται να ντυθείς μασκαράς», γκρίνιαζε η μαμά του Πέτρου.
«Δεν μου αρέσει το κομφετί! Πέφτει σε όλο το σπίτι σαν σμήνος από ακρίδες!», γκρίνιαζε η μαμά της Ελένης. Η γκρίνια όλο και απλωνόταν στους παππούδες, στους μπαμπάδες, στις δασκάλες, στον γιατρό, στον μανάβη, στον φούρναρη, στον ταχυδρόμο… Παντού γκρίνια!
Τα παιδιά δεν έχασαν καιρό κι έτσι αποφάσισαν να ζητήσουν βοήθεια από τον Πολύχρωμο Πιερότο, τον μεγαλύτερο και σπουδαιότερο διοργανωτή του Καρναβαλιού. Ο Πολύχρωμος Πιερότος μόλις έμαθε τα κατορθώματα της γκρίνιας και την αγωνία των παιδιών έτρεξε αμέσως κοντά τους. Η άφιξή του εντυπωσιακή. Τα μαλλιά του χρυσά σαν το στάχυ, το πρόσωπό του μακιγιαρισμένο με ένα πλατύ χαμόγελο και η στολή του τυλιγμένη με τα πιο έντονα χρώματα της Αποκριάς. Δεν πρόλαβε να πατήσει το πόδι του και τα παιδιά αναστατωμένα χαλούσαν τον κόσμο με τις φωνές τους.
«Σκούρα τα πράγματα», είπε λυπημένη η μικρή Δάφνη.
«Κοντεύουμε να χάσουμε το Καρναβάλι…», πρόσθεσε ο μικρός Στέφανος.
«Η μαμά μου έκρυψε τη στολή του Ινδιάνου!», φώναξε έξαλλος ο Μάρκος.
Ο Πιερότος άκουγε με υπομονή τα παράπονα των παιδιών και με αυστηρό τόνο στην φωνή τους είπε:
«Παιδιά! Έχετε καταλάβει τι κάνετε; Έχετε καταλάβει ότι κι εσείς τώρα γκρινιάζετε; Δώστε τα χέρια κι ελάτε να βρούμε μια λύση!».
Πόσο δίκιο είχε! Τα προβλήματα των μεγάλων έγιναν τώρα και προβλήματα των μικρών. Έπρεπε να βρεθεί γρήγορα μια λύση αλλιώς η χώρα του ΖήσεΓέλα θα γινόταν σύντομα η χώρα της ΚακιάςΓκρίνιας!
«Και πώς θα βρούμε λύση;», αναρωτήθηκε ο μικρός Αλέξης.
«Πρώτα πρώτα θα πρέπει να μη νιώθετε αδύναμοι. Να σταθείτε καλά στα πόδια σας, να δώσετε τα χέρια και τότε να πείτε το μαγικό ξόρκι».
«Ποιο μαγικό ξόρκι;», φώναξαν όλα τα παιδιά μαζί.
«Το μαγικό ξόρκι της Αποκριάς!», απάντησε δυναμικά ο Πιερότος και συνέχισε:
«Όμως, για να γίνει αυτό πρέπει να πιστέψετε πρώτα στον εαυτό σας. Αλλιώς το μαγικό ξόρκι δεν θα πιάσει ποτέ!».
Τα παιδιά ακολούθησαν τις συμβουλές του Πιερότου και με ορμή σηκώθηκαν όρθια σχηματίζοντας έναν κύκλο. Έδεσαν τα χέρια σφιχτά κι έτσι ξεκίνησαν να λένε το μαγικό ξόρκι. Έμοιαζε με ένα τραγούδι αγάπης.
Το τραγούδι εκείνο που θα έδιωχνε την γκρίνια και θα έφερνε πάλι την αισιοδοξία στη χώρα του ΖήσεΓέλα.
Χαμόγελο χαρίζω
αγάπη τραγουδώ
την γκρίνια εγώ ξορκίζω
να φύγει από δω.
Να φύγει από τη χώρα
που ξέρει να γελά
για να χαρούμε όλοι
την τρελή Αποκριά.
Τρεις φορές ήταν αρκετές για να πιάσει το μαγικό ξόρκι. Ο Πολύχρωμος Πιερότος χοροπηδούσε από χαρά όταν ξαφνικά σε όλη τη χώρα ακούστηκαν γέλια και χαρές. Φωνές αλλιώτικες, αισιόδοξες και γιορτινές. Οι μεγάλοι πέταξαν επιτέλους από πάνω τους την γκρίνια κι έπεσαν με τα μούτρα στη δουλειά για τη μεγάλη γιορτή. Τα παιδιά, ντυμένα πια στις αποκριάτικες στολές τους, σκόρπισαν σερπαντίνες και κομφετί σε κάθε γωνιά της χώρας.
Το Καρναβάλι αρχίζει!
Το μαγικό ξόρκι της Αποκριάς κερδίζει!
Τα παιδιά ξέρουν πια πως με πείσμα, χαμόγελο κι αγάπη κερδίζονται τα πάντα.
Γιατί τα παιδιά είναι οι νικητές του Καρναβαλιού!

ΜΑΡΩ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗ

(Περιοδικό Παράθυρο στην Εκπαίδευση του Παιδιού, τεύχος 85)

https://pappanna.wordpress.com/2014/03/01/%CF%84%CE%BF-%CE%BC%CE%B1%CE%B3%CE%B9%CE%BA%CF%8C-%CE%BE%CF%8C%CF%81%CE%BA%CE%B9-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%B1%CF%80%CE%BF%CE%BA%CF%81%CE%B9%CE%AC%CF%82-%CF%80%CE%B1%CF%81%CE%B1%CE%BC%CF%8D%CE%B8%CE%B9/

ΑΠΟΚΡΙΕΣ (ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΕΛΥΤΗΣ)

Με ξετύλιγε σαν σερπαντίνα και όλοι γύρω μου
χειροκροτούσαν - απίστευτων χρόνων θραύσματα
          μετέωρα όλα.
Στο λουτρό από δίπλα οι βρύσες ανοιχτές
    μπρούμυτα στο προσκέφαλό μου
θεωρούσα τις πληγές με το άσπιλο λευκό που με πιτσίλιζαν
           τι ωραία Θεέ μου τι ωραία
            χαμου στο χώμα ποδοπατημένη
να κρατάω ακόμη μες τα μάτια μου
ένα τέτοιο μακρινό του παρελθόντος πένθος.

Κι από την ανάποδης φοριέται η φαντασία
               και σε όλα τα μεγέθη

ΤΟ ΤΡΕΛΟ ΤΟ ΓΑΪΤΑΝΑΚΙ

Από τα λίγα έθιμα που διατηρούνται αυτούσια ως τις μέρες μας, το γαϊτανάκι είναι ένας χορός που δένει απόλυτα με το χρώμα και το κέφι της Αποκριάς. Το γαϊτανάκι πέρασε στην Ελλάδα από πρόσφυγες του Πόντου και της Μικράς Ασίας και έδεσε απόλυτα με τα άλλα τοπικά έθιμα, αφού η δεξιοτεχνία των χορευτών, αλλά και ο ιδιαίτερος χαρακτήρας του δεν αφήνουν κανέναν αδιάφορο!
 

Δεκατρία άτομα χρειάζονται για να στήσουν το χορό. Ο ένας κρατά ένα μεγάλο στύλο στο κέντρο, από την κορυφή του οποίου ξεκινούν 12 μακριές κορδέλες, καθεμιά με διαφορετικό χρώμα. Οι κορδέλες αυτές λέγονται γαϊτάνια και δίνουν το όνομά τους στο έθιμο. Γύρω από το στύλο, 12 χορευτές κρατούν από ένα γαϊτάνι και χορεύουν μαζί, σε 6 ζευγάρια, τραγουδώντας το παραδοσιακό τραγούδι. Καθώς κινούνται γύρω από το στύλο, κάθε χορευτής εναλλάσσεται με το ταίρι του κι έτσι όπως γυρνούν πλέκουν τις κορδέλες γύρω από το στύλο δημιουργώντας χρωματιστούς συνδυασμούς.

Ο ένας χορευτής περνάει τη μια φορά μέσα, και την άλλη από έξω από τον άλλον και έτσι οι κορδέλες πλέκονται πολύχρωμες πάνω στο κοντάρι, δημιουργώντας διάφορα χρωματιστά σχέδια. Όταν πια οι κορδέλες τυλιχτούν γύρω από το στύλο και οι χορευτές χορεύουν όλο και πιο κοντά σε αυτόν, τότε ο χορός τελειώνει και το στολισμένο γαϊτανάκι μένει να θυμίζει το αποκριάτικο πνεύμα. Πιθανόν, ο κυκλικός αυτός χορός να υποδηλώνει τον κύκλο της ζωής, από τη χαρά στη λύπη, από τον χειμώνα στην άνοιξη, από την ζωή στο θάνατο και το αντίθετο.

ΤΟ ΓΑΪΤΑΝΑΚΙ 

Γύρω γύρω γαϊτανάκι,

ας χορέψουμε λιγάκι
στην τρελή Αποκριά 

λα-λα-λα-λα-λα-λα-λα-λα!

 Όλοι μας παιδιά! 

Όλοι μας παιδιά!

Γύρω γύρω γαϊτανάκι,

ας χορέψουμε λιγάκι
με χαρούμενη καρδιά

 λα-λα-λα-λα-λα-λα-λα-λα!
Όλοι μας παιδιά! 

Όλοι μας παιδιά!

Γύρω γύρω γαϊτανάκι,

ας χορέψουμε λιγάκι
έξω η φτώχεια βρε παιδιά 

λα-λα-λα-λα-λα-λα-λα-λα!
Όλοι μας παιδιά! 

Όλοι μας παιδιά!

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ TA: ΠΑΙΔΙΚΑ ΧΑΜΟΓΕΛΑ: ΤΟ ΤΡΕΛΟ ΤΟ ΓΑΪΤΑΝΑΚΙ http://akrasakis.blogspot.com/2012/02/blog-post_4962.html#ixzz4Z6yXzVqz

ΑΠΟΚΡΙΕΣ: ΜΙΚΡΟΙ ΗΡΩΕΣ ΕΝ ΔΡΑΣΕΙ...

Τα περισσότερα παιδάκια θέλουν να μασκαρεύονται και να ντύνονται ήρωες! Υπάρχουν όμως και παιδάκια που φοβούνται. Τι μπορείτε να κάνετε γι' αυτό; Η ψυχολόγος Χρυσούλα Μαυράκη μας εξηγεί γιατί κάνει καλό στα παιδιά να μασκαρεύονται, αλλά και τι πρέπει να κάνουμε σαν γονείς!

Από τα 3 χρόνια του παιδιού και έπειτα αναπτύσσεται η αφηρημένη σκέψη και η φαντασία. Το παιδί αρχίζει να παίζει συμβολικά παιχνίδια και παιχνίδια ρόλων, να υποδύεται δηλαδή κάτι που δεν είναι. Γίνεται οδηγός, γίνεται αστυνομικός, γίνεται δασκάλα, γίνεται μαμά, γίνεται μπαμπάς... Έρευνες έχουν αποδείξει ότι όσο πιο ευφάνταστο είναι το παιδί, τόσο πιο ευφυές είναι και η καλλιέργεια της φαντασίας οδηγεί σε πολύ απόδοση και επίδοση στο σχολείο αργότερα. Το παιδί έχει ανάγκη να παίζει ρόλους γιατί μέσα από αυτούς, μαθαίνει, ταυτίζεται με τον ρόλο που παίζει και τον σπουδάζει, μαθαίνει δηλαδή τις ιδιαίτερες λεπτομέρειες. 

ΞΕΠΕΡΝΑΕΙ ΤΟΥΣ ΦΟΒΟΥΣ ΤΟΥ... 
Επίσης το να υποδύεται κάποιον το παιδί λειτουργεί και αποφορτιστικά με την έννοια του ότι μπορεί να κάνει τον ρόλο που φοβάται. Για παράδειγμα αν φοβάται την δασκάλα να γίνει δασκάλα ή αν φοβάται τα

Τσικνοπέμπτη

Η Πέμπτη της δεύτερης εβδομάδας του Τριωδίου (Κρεατινής) ονομάζεται Τσικνοπέμπτη ή Τσικνοπέφτη, επειδή την ημέρα αυτή όλα τα σπίτια ψήνουν κρέας ή λειώνουν το λίπος από τα χοιρινά και ο μυρωδάτος καπνός (τσίκνα) είναι διάχυτος παντού. Από αυτή την τσίκνα, λοιπόν, έχει πάρει και το όνομά της η Πέμπτη και λέγεται Τσικνοπέμπτη.

Το έθιμο χάνεται στα βάθη των αιώνων, χωρίς να γνωρίζουμε την προέλευσή του. Εικάζεται, όμως, ότι προέρχεται από τις βακχικές γιορτές των αρχαίων Ελλήνων και Ρωμαίων, που επιβίωσαν του Χριστιανισμού. Σύμφωνα με τον λαογράφο Δημήτριο Λουκάτο, το φαγοπότι και το γλέντι της ημέρας είναι «ομοιοπαθητικές προσπάθειες για την ευφορία της γης».

Την Τσικνοπέμπτη ξεκινούν ουσιαστικά οι εκδηλώσεις της Αποκριάς, οι οποίες

ΙΣΤΟΡΙΑ, ΗΘΗ ΚΑΙ ΕΘΙΜΑ ΤΗΣ ΑΠΟΚΡΙΑΣ

Οι Απόκριες ή Τριώδιο ονομάζονται οι τρεις εβδομάδες πριν από τη Μεγάλη Σαρακοστή. Σήμερα όμως, Αποκριά ονομάζεται η Κυριακή της πρώτης εβδομάδας (Μικρές Απόκριες, της Τυροφάγου), καθώς και η Κυριακή της δεύτερης και τρίτης εβδομάδας.

Ονομάστηκε έτσι, επειδή την περίοδο αυτή, συνηθίζεται να μην τρώνε κρέας οι Χριστιανοί, δηλαδή «απέχουν από το κρέας». Την εβδομάδα της Τυροφάγου τρώνε μόνο γαλακτοκομικά και όχι κρέας, για να προετοιμαστούν σιγά σιγά για τη νηστεία της Σαρακοστής. Ανάλογη με την ελληνική λέξη Αποκριά, είναι και η λατινική λέξη καρναβάλι (Carneval, Carnavale).

ΗΘΗ ΚΑΙ ΕΘΙΜΑ 

Τις μέρες αυτές γίνεται το έθιμο του γλεντιού, της ψυχαγωγίας και του «μασκαρέματος», της μεταμφίεσης, που έχει παραμείνει από παλιές «εθνικές» γιορτές της ρωμαϊκής εποχής, τις γιορτές αφιερωμένες στην έκπτωση του θεού Κρόνου (Saturn) από τον Ήλιο Δία: τα Κρόνια «Λουπερκάλια» και «Σατουρνάλια» και από τις αρχαιότερες «Διονυσιακές γιορτές» των Ελλήνων, όπου οι άνθρωποι μεταμφιέζονταν, χόρευαν, τραγουδούσαν, πίνοντας κρασί και το κέφι έφτανε στο κατακόρυφο, προς τιμή του Διόνυσου.

Παλιότερα, το καρναβάλι γινόταν παντού στην Ελλάδα, με μασκαράτες ομαδικές, χορούς γλέντια, σάτιρα και διάφορα ιδιαίτερα, έθιμα σε κάθε μέρος. Ήταν ευκαιρία για

ΑΠΟΚΡΙΕΣ: ΓΙΑΤΙ ΚΑΝΟΥΝ ΚΑΛΟ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ;

Οι Απόκριες και οι μασκαράδες είναι μέρος της ελληνικής παράδοσης. Κάθε χρόνο τέτοια εποχή σε όλη την Ελλάδα διοργανώνονται εκδηλώσεις για να γιορταστεί η Αποκριά. Όποιας ηλικίας παιδάκι και αν έχετε, μην το αφήσετε έξω από το χαρούμενο πνεύμα της Αποκριάς.

Όπως επισημαίνουν οι ψυχολόγοι, έθιμα όπως αυτά, κάνουν καλό στα παιδιά σχολικής ηλικίας για διάφορους λόγους:

• Ενισχύουν την ομαδικότητα των παιδιών που συμμετέχουν όλα μαζί στη διοργάνωση γιορτών ή στην κατασκευή αποκριάτικων αντικειμένων, όπως μάσκες.
• Ενισχύουν τη φαντασία τους.
• Βοηθούν τη σχολική ζωή των παιδιών, κάνοντας πιο ευχάριστο το κλίμα και το περιβάλλον στο σχολείο.
• Ενισχύουν τη δημιουργικότητα των

ΑΠΟΚΡΙΕΣ: ΑΣΦΑΛΕΙΣ ΜΕΤΑΜΦΙΕΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΥΜΜΕΤΟΧΕΣ

Σιγά σιγά οι Aπόκριες φτάνουν στο αποκορύφωμά τους με μεγάλες παρελάσεις και party masque που ξεφεύγουν από το επίπεδο των μικρών φιλικών ή συγγενικών συναθροίσεων. Δώστε, λοιπόν, προσοχή για να εξασφαλίσετε κατά το δυνατόν περισσότερο την ασφάλεια του μικρού σας! 

Οι Aπόκριες είναι ξεφάντωμα, χαρά, τραγούδι, ατέλειωτος χορός. Είναι μια αγαπημένη γιορτή για μικρούς και για μεγάλους, όπου όλα μοιάζουν να μπαίνουν σε άλλους ρυθμούς, θεατρικούς. Η εορταστική ατμόσφαιρα και το γλέντι είναι δεδομένα, ωστόσο η μέριμνα της ασφάλειας δεν είναι πάντα αυτονόητη. Σας παρουσιάζουμε, στη συνέχεια, τα βασικά σημεία που πρέπει να προσέξετε, για ασφαλείς μεταμφιέσεις και συμμετοχές σε πάρτι και παρελάσεις και σας ευχόμαστε να περάσετε υπέροχα!

ΑΠΟΚΡΙΑΤΙΚΗ ΣΤΟΛΗ

ΥΦΑΣΜΑ  

Φροντίστε η αποκριάτικη στολή να μην είναι από εύφλεκτο υλικό και προτιμήστε το ύφασμά της να είναι βαμβακερό. Σε περίπτωση που αγοράσετε στολή από συνθετικό ύφασμα, φροντίστε να φορέσετε στο

"ΑΠΟΚΡΙΑΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ"

Ο Δαμιανός καταγράφει στο ημερολόγιό του εμπειρίες και περιστατικά από τη σχολική και την οικογενειακή του ζωή. Με πολύ κέφι μάς μιλά για την αδελφή του την Ασπασία, τους γονείς του, τους φίλους του και, κυρίως, για τις «μεγάλες αποφάσεις» του.

Μπορεί η Ασπασία να γκρινιάζει και να λέει πως στο σπίτι μας μέσα δεν κατοικεί μια οικογένεια, αλλά ένας «θίασος ποικιλιών» (κάτι που εγώ, για να είμαι ειλικρινής, δεν πολυκαταλαβαίνω τι ακριβώς σημαίνει, αλλά πιστεύω πως δεν έχει δίκιο). Η οικογένειά μας είναι μια σοβαρή οικογένεια που έχει και αρχές και παραδόσεις. 

Όλοι μας μοιραζόμαστε τις ευθύνες μας — αυτή είναι η αρχή του μπαμπά.

Όταν σε κάποιον πονά το κεφάλι του, οι υπόλοιποι πρέπει να κάνουν ησυχία — αυτή είναι η αρχή της μαμάς.

Το δωμάτιο του καθενός είναι το βασίλειό του. Κανείς δεν μπαίνει, αν δεν πάρει πρώτα άδεια — αυτή είναι η αρχή της Ασπασίας.

Αν κάνεις μια ζημιά, δε χρειάζεται να την πεις. Άσε τους άλλους να την ανακαλύψουν (μέχρι να γίνει αυτό, η ζημιά θα έχει μικρύνει) — κι αυτή είναι η δικιά μου αρχή.

Αρχές, λοιπόν, έχουμε. Όπως έχουμε και παραδόσεις.

Να, για παράδειγμα, κάθε Μεγάλη Πέμπτη η μαμά φτιάχνει το αγαπημένο της φαγητό, σκορδομακάρονα. Και ο μπαμπάς γκρινιάζει πως όλο το σπίτι βρομά σκόρδο, γι' αυτό κι εκείνος κάθε Μεγάλη Πέμπτη κοιμάται μόνος στον καναπέ του σαλονιού, με την μπαλκονόπορτα ανοιχτή.

Άλλη παράδοση: Κάθε χειμώνα τη μαμά την πιάνει ένας πόνος στην κοιλιά (συνήθως είναι μετά την Καθαρή Δευτέρα, φταίνε, φαίνεται, τα πολλά τουρσιά που τρώει).

Μια ακόμα παράδοση της Καθαρής Δευτέρας είναι να μην μπορεί ο μπαμπάς να σηκώσει το χαρταετό. 

Και, τέλος, μια ακόμα παράδοση που έχουμε στην οικογένεια είναι να φοράμε, η Ασπασία κι εγώ τις Απόκριες, τις φορεσιές που ο μπαμπάς φορούσε όταν ήταν παιδί. 

Γενικά, φαίνεται πως ο μπαμπάς ήταν